Herbata czarna Wakocha prosto z Japonii
Japonia kojarzy się przede wszystkim z doskonałą i zdrową zieloną herbatą. Tymczasem, w Kraju Wschodzącego Słońca, produkowana jest również herbata czarna, zwana Wakocha (Wakoucha). Wa – oznacza Japonię, a kocha – czarną herbatę. Wakocha pięknie pachnie, jest gładka, ma bardzo mało tanin (garbników), czyli zero goryczki. Jest przepełniona wulkanicznymi minerałami gleb Japonii o wyczuwalnych nutach wiśni wspartych na głębokim drzewnym rysie. Japoński przepis na dobry dzień. Ujarzmi każdą Godzillę.
OKAGESAMA - Dzięki Tobie mam się dobrze, świat jest piękny i czuję się bezpiecznie.
Wakocha – Japońska czarna herbata - Piag The Fresh Tea
Kompozycja: 100% liści czarnej herbaty
Smak: Wakocha słynie z bogatego, wyrazistego smaku z nutami słodkich owoców, karmelu i dymu. Pozostawia na języku przyjemne, lekko cierpkie uczucie, które łagodnie przechodzi w słodki finisz. Japończycy często piją Wakochę bez dodatków, aby w pełni docenić jej subtelny smak i aromat.
Zdrowie: Czarna herbata ma wiele prozdrowotnych właściwości. Dzięki zawartości teiny pobudza i poprawia koncentrację. Jest bogata w antyoksydanty, które pomagają chronić organizm przed wolnymi rodnikami i redukują ryzyko chorób przewlekłych.
Opakowanie: Herbata Wakocha od Piag Tea zapakowana jest w elegancką puszkę, która ozdobi każdą kuchnię. Wspaniały design autorstwa ilustratorki i projektantki - Katarzyny Korzeniowskiej. Każda puszka oklejana i pakowana jest ręcznie. Wszystko, co robimy - robimy z miłością.
Wakocha
Wakocha Piag Tea to nie tylko herbata, to historia o szacunku dla natury, tradycji i kunsztu herbacianego. To podróż do wnętrza japońskiej duszy, gdzie w każdym łyku kryje się opowieść o cierpliwości, precyzyjności i dążeniu do doskonałości.
Majestatyczność tej herbaty da się porównać tylko do pięknej góry Fuji.
Patrząc na jej ośnieżony szczyt ogarnia nas spokój i ukojenie. Niech tym właśnie będzie dla Was filiżanka gorącej herbaty Wakocha – spokojem.
Celebrując ów stan ducha, który nieść ma ze sobą Wakocha, poczęstujemy Was wierszem. Jest w nim góra Fuji i jest spokój, którego życzymy Wam niezmiennie.
„Issa”
Issa, o którym niedawno czytałem,
że choć cierpiał niedostatek i biedę
to szczęśliwie dożył starości,
mówi w jednym ze swoich
nieprzetłumaczalnych wierszy:
„Pnij się ślimaczku,
na górę Fudżi
ale powoli”. Powoli.
Nie śpieszcie się słowa i serca.
Ryszard Krynicki, Wiersze wybrane
Jeśli lubisz wiedzieć więcej, czyli ciekawostki dla koneserów:
Początki Wakochy sięgają XVII wieku, kiedy to do Japonii dotarły pierwsze sadzonki czarnej herbaty z chińskiej prowincji Fujian. Początkowo traktowano ją, jako egzotyczny rarytas, dostępny jedynie dla dworu cesarskiego i arystokracji. Z czasem jednak, dzięki staraniom japońskich mistrzów herbacianych, Wakocha rozwinęła się w unikatową herbatę o charakterystycznym smaku i aromacie.
Uprawa Wakochy wymaga precyzyjnej techniki i ogromnej troski. Liście herbaty zbierane są ręcznie, wczesną wiosną, kiedy są najdelikatniejsze i najbardziej aromatyczne. Następnie poddawane są procesowi fermentacji, który nadaje im charakterystyczny czarny kolor i głęboki smak.
Herbata ta odgrywa ważną rolę w japońskiej kulturze. Jest częstym elementem ceremonii herbacianych, gdzie jej wyrazisty smak podkreśla atmosferę spokoju i kontemplacji. Wakocha jest również popularnym napojem na co dzień, pita zarówno w domu, jak i w kawiarniach.
Jeśli lubisz opowieści o herbacie:
Legenda o Czarnej Herbacie Wakocha
W mrocznej jaskini na zboczu góry Fuji mieszkał mroczny smok o imieniu Kuro. Miał on czarne łuski niczym nocne niebo i ziejące ogniem gardło. Kuro siał postrach wśród mieszkańców wioski u podnóża góry, niszcząc ich plony i porywając zwierzęta.
Pewnego dnia, do wioski przybył tajemniczy mnich o imieniu Nakamura. Słyszał on o Kuro i jego okrucieństwie, a jego serce wypełniło się współczuciem dla mieszkańców wioski. Nakamura postanowił zmierzyć się ze smokiem i ocalić ludzi.
Uzbrojony w jedynie laskę i miskę czarnej herbaty, Nakamura wspiął się na szczyt góry Fuji i wszedł do jaskini Kuro. Smok, zaskoczony odwagą mnicha, ryknął gniewnie i zaczął ziać ogniem. Nakamura jednak nie uląkł się. Spokojnie usiadł przed smokiem i nalał mu do miski czarnej herbaty.
Kuro nigdy wcześniej nie pił herbaty. Zaintrygowany jej aromatem, ostrożnie wziął łyk. Słodki i lekko cierpki smak herbaty zaskoczył go i ukoił jego gniew. Kuro po raz pierwszy od dawna poczuł spokój i ukojenie.
Nakamura i Kuro rozmawiali przez wiele godzin. Mnich opowiadał smokowi o swojej podróży i o cierpieniu mieszkańców wioski. Kuro zrozumiał błąd swojego postępowania i obiecał, że nigdy więcej nie skrzywdzi ludzi.
Od tego czasu Kuro stał się strażnikiem wioski. Chronił mieszkańców przed złem i zapewniał im bezpieczeństwo. Nakamura zaś założył plantację czarnej herbaty u podnóża góry Fuji, na pamiątkę swojego spotkania ze smokiem.
Herbata ta, nazwana Wakochą, stała się symbolem odwagi, współczucia i zgody. Do dziś mieszkańcy wioski piją Wakochę, aby pamiętać o historii mnicha i smoka i o mocy, jaką niesie ze sobą prawdziwe przyjaźń.
